Ποιοί είναι οι κολασμένοι;

-οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι νοσηλευτές και οι τραπεζικοί των 1.300-1.700 ευρώ το μήνα;
-οι ιδιωτικοί υπάλληλοι των 1.400-2.000 ευρώ το μήνα;
-οι υπάλληλοι των υπουργείων με 2.500 ευρώ το μήνα;
-Οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ με μ.ο. 6.000 ευρώ το μήνα;
-οι μικρομαγαζάτορες των 3.000-10.000 ευρώ το μήνα;
-οι μηχανικοί και δημοσιογράφοι των 3.000 ευρώ το μήνα;
-ή μήπως οι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων, κολεγίων, βιοτεχνιών, βενζινάδικων, φαρμακείων και λοιπών επιχειρήσεων;

Κολασμένοι είναι
-οι απολυμένοι εργάτες/ριες βιομηχανιών και βιοτεχνιών,
-οι απλήρωτοι σερβιτόροι/ες
-οι ασκούμενοι/ες
-οι βοηθοί κουζίνας, οι υπάλληλοι ντελίβερυ των 20 ευρώ μεροκάματο,
-οι ιδιωτικοί υπάλληλοι των 800 ευρώ
-οι καθαριστές/στριες των 500 ευρώ που πάντα πληρώνονται έναντι
-οι νυχτοφύλακες και οι υπάλληλοι σουπερμάρκετ των 700 ευρώ
-οι απλήρωτοι μεταφραστές
-οι φυλακισμένοι/ες
-οι χρόνιοι και μη άνεργοι
-οι χειρώνακτες οικοδομών,
-οι εποχιακοί υπάλληλοι ξενοδοχείων και τουριστικών επιχειρήσεων
-οι συμβασιούχοι κι οι μερικώς απασχολούμενοι

http://donmagrin.blogspot.com/2010/03/cose-mai-luomo.html


Οι κολασμένοι όμως στην Ελλάδα είναι μια πλειοψηφούσα μειοψηφία 700.000 ατόμων περίπου, σε αντίθεση με τους προαναφερθέντες δήθεν "κολασμένους" που αποτελούν την πλειοψηφία με 2.000.000 άτομα περίπου.
Οι τελευταίοι καθορίζουν κυβερνήσεις, λόγω ψήφου, και αυτούς νοιάζονται να μην δυσαρεστήσουν και να διαφθείρουν οι εκάστοτε εξουσίες. Αυτοί άλλωστε ήταν πάντα η δύναμη του φασισμού, αυτοί παραμονεύουν να ταλαιπωρήσουν όσους περισσότερους μπορούν, του συναφιού τους και μη, διαιωνίζοντας τον κύκλο του βασανισμού και της διαφθοράς. Αυτοί είναι οι μικροί εξουσιαστές πιστή εικόνα και εργαλείο των εγχώριων και όχι μόνο ελίτ. 
Οι αντιδράσεις των τελευταίων μηνών προέρχονται στην μεγάλη τους πλειοψηφία από αυτούς τους τελευταίους οι οποίοι υπέστησαν μια περικοπή της τάξεως των 150-200 ευρώ το μήνα στις αποδοχές τους. Εντάξει θα την εξισορροπήσουν απ' τα "μαύρα", εκείνα που κρατάνε την ελληνική οικονομία λίγο πριν το χείλος του γκρεμού.
Οι πραγματικοί κολασμένοι αντιθέτως επιλέγουν για μια ακόμη φορά την σιωπή της υποταγής και το σφίξιμο των δοντιών. Οι εξουσίες όμως γνωρίζουν. Ξέρουν το σημείο εκείνο καμπής που εάν ξεπεραστεί θα εξωθήσει αυτούς τους 700.000 στο δρόμο και φροντίζουν να μην το καταλύσουν. Ποιο είναι αυτό; το ελάχιστο αποδεκτό: ένα πιάτο φαί, ένα φτηνό τσιγάρο, ένα φτηνό δωμάτιο.
Το συνειδησιακό ναρκωτικό των αφεντικών που προσφέρουν απλόχερα είναι ένα: η προπαγάνδα και η ρηχή ψυχαγωγία μέσω των ΜΜΕ που χτίζει μια απολιτίκ ρατσιστική χαυνωτική κουλτούρα αποδοχής και απραξίας, φόβου και υποταγής. Στο χειρότερο γι αυτούς σενάριο ακόμα κι αν αποκτήσουν συνείδηση (ταξική) οι 700.000 εξεγερμένοι θα είναι πάντα μια διαχειρίσιμη μάζα που θα μπορούν να καθυποτάξουν οι 350.000 ένστολοι και ένοπλοι της χώρας.
Ή όχι;